اختلال کندن پوست و مو، یا به زبان علمی درماتیلومانیا (Dermatillomania) و تریکوتیلومانیا (Trichotillomania)، دو نوع از رفتارهای تکرارشونده متمرکز بر بدن هستند که در کودکان و نوجوانان ممکن است بروز کنند. این اختلالات اگرچه کمتر شناخته شده‌اند، اما تاثیر زیادی بر کیفیت زندگی کودکان و خانواده‌هایشان دارند. در این مقاله از فروشگاه اینترنتی لباس بچه گانه اینفینیتی کیدز سایت لباس کودک به بررسی کامل این اختلال، دلایل بروز، علائم و روش‌های درمان آن می‌پردازیم.
درماتیلومانیا (اختلال کندن پوست)
درماتیلومانیا، که به نام “اختلال پوست‌کنی” نیز شناخته می‌شود، وضعیتی است که در آن کودک به طور مداوم پوست خود را می‌کَند. این کار ممکن است به دلیل وجود استرس، وسواس یا حتی به عنوان یک عادت شکل بگیرد.
لباس نوزادی نرم و راحت، برای خواب شیرین و روزهای شاد کودک شما!✨🎈
لباس دخترانه با طراحی‌های جذاب و جنس‌های عالی، برای شیک‌ترین کوچولوهای شما!🎀
علائم درماتیلومانیا در کودکان
- کندن مداوم پوست: کودک ممکن است نواحی خاصی از پوست، مانند صورت، بازوها یا لب‌ها را هدف قرار دهد.
- آسیب به پوست: وجود زخم‌های مکرر یا التهاباتی که با کندن پوست ایجاد شده‌اند.
- احساس رضایت پس از کندن: بسیاری از کودکان پس از کندن پوست، احساس آرامش یا رضایت می‌کنند.
- تلاش برای مخفی کردن: ممکن است کودک سعی کند نواحی آسیب‌دیده را با لباس، چسب زخم یا آرایش پنهان کند.
دلایل درماتیلومانیا در کودکان
- استرس و اضطراب: استرس‌های مدرسه یا مشکلات خانوادگی ممکن است باعث رفتارهای تکراری شود.
- وسواس فکری-عملی (OCD): درماتیلومانیا می‌تواند بخشی از اختلال وسواس باشد.
- عدم آگاهی: کودک ممکن است بدون آگاهی از عادت، پوست خود را بکند.
- عوامل ژنتیکی: در برخی موارد، سابقه خانوادگی اختلالات روانی می‌تواند نقش داشته باشد.
با خرید لباس پسرانه اینفینیتی، کودکی شیک پوش داشته باشید!🍁
تریکوتیلومانیا (اختلال کندن مو)
تریکوتیلومانیا به عنوان اختلال کندن مو شناخته می‌شود. در این وضعیت، کودک به طور مکرر و غیرقابل کنترل موهای خود را می‌کند، که ممکن است منجر به کم‌پشتی موها یا طاسی در نواحی خاصی شود.
علائم تریکوتیلومانیا در کودکان
- کندن مداوم موها: موهای سر، ابرو، مژه‌ها یا حتی بدن ممکن است هدف قرار گیرند.
- نواحی طاس: وجود لکه‌های خالی یا کم‌پشت در سر یا سایر بخش‌های بدن.
- رفتار تکراری: کودک ممکن است این کار را در زمان‌هایی خاص، مانند هنگام تماشای تلویزیون یا قبل از خواب، انجام دهد.
- اضطراب هنگام تلاش برای متوقف کردن: کودک ممکن است احساس کند نمی‌تواند رفتار خود را کنترل کند.
خرید پاپوش بچه گانه پاییزی با بهترین قیمت و کیفیت! از اینفینیتی بخر!👟🎈
دلایل تریکوتیلومانیا در کودکان
- اضطراب و تنش‌های روانی: کندن مو می‌تواند راهی برای کاهش استرس باشد.
- کمبود مهارت‌های مدیریت هیجان: کودکان ممکن است نتوانند به درستی احساسات خود را مدیریت کنند.
- الگوهای ژنتیکی: این اختلال ممکن است در خانواده‌هایی با سابقه مشکلات روان‌شناختی شایع‌تر باشد.
- عادت یا خودتحریکی: گاهی اوقات، این رفتار به عنوان یک عادت خودتحریکی یا پاسخ به بی‌حوصلگی شکل می‌گیرد.
تاثیرات اختلال کندن پوست و مو بر کودکان
این اختلالات علاوه بر تاثیرات فیزیکی، می‌توانند اثرات روانی قابل توجهی داشته باشند:
تاثیرات جسمانی
- ایجاد زخم‌های عمیق: کندن مکرر پوست یا مو می‌تواند منجر به زخم‌های دائمی شود.
- عفونت: زخم‌های باز مستعد عفونت هستند.
- ریزش مو: در موارد شدید، کندن مداوم می‌تواند منجر به ریزش دائمی مو شود.
تاثیرات روانی
- احساس شرم و کاهش اعتماد به نفس: کودکان ممکن است به دلیل ظاهر خود احساس خجالت کنند.
- انزوای اجتماعی: ممکن است کودک از حضور در جمع خودداری کند.
- اضطراب و افسردگی: این اختلالات می‌توانند زمینه‌ساز مشکلات روانی دیگر باشند.
راه‌های تشخیص اختلال کندن پوست و مو
تشخیص این اختلالات معمولاً توسط روانشناس یا روانپزشک انجام می‌شود. روش‌های زیر در تشخیص مفید هستند:
- مصاحبه بالینی: پزشک با کودک و خانواده او درباره علائم و الگوهای رفتاری صحبت می‌کند.
- ارزیابی رفتار: مشاهده و تحلیل رفتار کودک در محیط‌های مختلف.
- سابقه پزشکی: بررسی تاریخچه روانی و فیزیکی کودک.
درمان اختلال کندن پوست و مو در کودکان
اختلال کندن پوست و مو معمولاً در سنین کودکی یا نوجوانی شروع می‌شود. درمان این اختلال می‌تواند ترکیبی از روش‌های مختلف باشد. در ادامه چند روش برای درمان این اختلال عبارت است از:
1. مشاوره و درمان شناختی-رفتاری (CBT)
یکی از مؤثرترین روش‌ها در درمان اختلالات وسواس و رفتارهای تکراری، درمان شناختی-رفتاری است. در این روش، کودک یاد می‌گیرد که چگونه رفتارهای خود را کنترل کرده و از انجام رفتارهایی مانند کندن پوست و مو خودداری کند.
- تکنیک‌های شناختی در این روش به کودک کمک می‌کند که افکار و باورهای نادرست خود را شناسایی کرده و آن‌ها را تغییر دهد.
- تکنیک‌های رفتاری شامل تمرین‌های خاصی برای کاهش رفتار کندن پوست و مو می‌شود.
2. استفاده از روش‌های تشویقی
در این روش، پاداش‌ها و تشویق‌ها برای کودک در نظر گرفته می‌شود تا او را ترغیب به کنترل رفتار کند. به عنوان مثال، هر بار که کودک قادر به خودداری از کندن پوست و مو باشد، پاداشی دریافت می‌کند. این پاداش‌ها می‌توانند شامل جوایز کوچک، امتیازهای ویژه یا فعالیت‌های سرگرم‌کننده باشند.
3. دارودرمانی
در برخی موارد، داروها می‌توانند به کنترل علائم اختلال کمک کنند، به خصوص اگر کودک علائم افسردگی یا اضطراب داشته باشد که می‌تواند به بروز این اختلال منجر شود. داروهای ضد افسردگی، مانند مهارکننده‌های بازجذب سروتونین (SSRIs)، معمولاً برای این نوع اختلالات تجویز می‌شوند. با این حال، دارو باید تحت نظر پزشک متخصص روانپزشک تجویز شود.
4. روان‌درمانی خانوادگی
در این نوع درمان، خانواده کودک نقش مهمی دارند. آموزش به والدین در مورد نحوه پشتیبانی از کودک و شناسایی عوامل محیطی که می‌توانند باعث تحریک رفتار کندن پوست و مو شوند، می‌تواند مفید باشد.
5. مدیریت استرس
از آنجا که استرس یکی از عوامل تحریک‌کننده برای بسیاری از کودکان مبتلا به این اختلال است، استفاده از تکنیک‌های آرامش‌بخش مانند مدیتیشن، تنفس عمیق یا یوگا می‌تواند مفید باشد. همچنین تشویق به انجام فعالیت‌های فیزیکی مانند ورزش نیز می‌تواند به کاهش استرس و اضطراب کمک کند.
در نهایت، هر کودک منحصر به فرد است و ممکن است نیاز به ترکیبی از این روش‌ها داشته باشد تا بهترین نتیجه حاصل شود. مشاوره با یک روانشناس یا روانپزشک متخصص در این زمینه می‌تواند به شناسایی مناسب‌ترین روش درمانی کمک کند.
چگونه از کودک بیمار خود حمایت کنیم؟
- آگاهی و پذیرش: کودک را سرزنش نکنید و او را تشویق کنید که درباره احساسات خود صحبت کند.
- ایجاد محیط امن: فضایی آرام و بدون استرس برای کودک فراهم کنید.
- تشویق به پیشرفت: هر قدم کوچک به سمت بهبود را تشویق کنید.
سخن آخر
اختلال کندن پوست و مو در کودکان ممکن است پیچیده به نظر برسد، اما با شناخت دقیق، تشخیص به موقع و درمان مناسب، می‌توان به کودک کمک کرد تا این رفتارها را مدیریت کند و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشد. والدین و مربیان نقش کلیدی در این مسیر دارند و باید با صبر و حمایت به کودک کمک کنند تا بر این چالش غلبه کند.
اگر فرزند شما به این اختلال مبتلاست، مشاوره با یک متخصص روانشناس یا روانپزشک می‌تواند بهترین گام برای شروع درمان باشد.
