ارتباط با کودک به صبوری زیادی نیاز دارد. کودک مشتاق کشف محیط است و بی‌حوصلگی پدر و مادر در این موارد ممکن است منجر به دعوا کردن کودک شود. هر گونه نا امنی در محیطی که کودک در آن رشد می‌کند، سبب بروز اختلالات روانشناختی در فرزند کوچک ما می‌شود. چه دعوای بین والدین، چه دعوا کردن با بچه، تاثیرات منفی بر مغز او می‌گذارد و موجب بروز مشکلات اضطرابی در او می‌گردد. کودک موجودی وابسته و ناتوان است، در صورتی که این ناتوانی و نا آگاهی به درستی و در آرامش مدیریت نشود، ممکن است در بزرگسالی مشکلات فراوانی برای کودک ایجاد نماید.
آیا دعوا کردن کودک در تربیت و محافظت او تاثیر دارد؟
اگر والدین بتوانند هشت سال ابتدایی زندگی فرزندشان را به گونه ای مدیریت کنند که ضربه روانی به او وارد نشود، در ادامه زندگی، کودک از رشد شخصیتی بهتری برخوردار خواهد بود. دعوا کردن کودک، تنها می‌تواند به صورت ظاهری او را تحت کنترل درآورده و از درون، او را با مشکلات عدیده اضطرابی درگیر کند. در صورتی که قصد محافظت از بچه و تربیت او را دارید بهتر است از صبوری، همراه آگاهی دادن به او، مطابق سطح درک و فهمش کمک بگیرید.
پیشنهاد ویژه: فروشگاه لباس بچه گانه اینفینیتی یکی از بزرگ‌ترین فروشگاه‌های اینترنتی برای خرید لباس پسرانه و لباس دخترانه با بهترین کیفیت و مناسب‌ترین قیمت است.
واکنش صحیح با کودک
دعوا کردن کودک، هرگز نتیجه مثبتی در جهت رشد اخلاقی و رفتاری او در پی نخواهد داشت. با فراگیری رفتار صحیح در موقعیت‌های مختلف می‌توان تنش را به حداقل رسانده و از سلامت مغز و شخصیت و عزت نفس کودک مراقبت کرد. مسلما کودکی که صحبت کردن نمی‌داند، با گریه و یا بعضا شلوغ کاری و جیغ زدن، سعی در آگاهی رسانی به بقیه خواهد داشت. در این مواقع والدین باید سعی در آرام کردن او داشته و یا صبوری با کودک را پیشه کنند. دعوا کردن با بچه و یا ساکت کردن او با تهدید یا تنبیه، موجب ایجاد احساس خطر در کودک می‌گردد. البته دعوا کردن و تنبیه کودک همیشه بد نیست و در مواردی می‌تواند مرزهای درست اخلاقی و رفتاری را در او نهادینه کند.
شاید هدف والدین از دعوا کردن کودک، شکل دهی رفتار درست در او مثلا درست غذا خوردن، به خود آسیب نزدن و رفتار درست در جامعه باشد. این نیت قابل قبول است اما رفتار صحیح‌تر، صحبت کردن منطقی با او در فضایی مملو از آرامش می‌باشد.
علت‌های عصبانیت والدین و دعوا کردن کودک
اگر والدین جز افراد واکنش پذیر نباشند، ممکن است خستگی و مسئولیت‌های والد بودن صبوری آنها را تحت تاثیر قرار دهد. دعوا کردن کودک، بنا به هر دلیلی، نتایج مخربی دارد که بهتر است برای جلوگیری از بروز هر گونه مشکل برای کودک در بزرگسالی، واکنش‌های صحیح نسبت به او را بدانید. عصبانیت والدین و بزرگسالان علت‌های زیادی دارد که عمده آنها، نداشتن مهارت کنترل خشم می‌باشد. سبک واکنش و رفتار پرخاشگرانه والدین برای تمام کردن کنش‌های غیر قابل کنترل کودک، موجب بروز مشکلات عاطفی و روانشناختی در کودک می‌گردد.
والدین در صورتی که مشکلات عاطفی یا زناشویی دارند، بایست به دور از چشم کودک اقدام به صحبت و برطرف کردن مسائل نمایند. در صورتی که وجود بچه را نادیده بگیرند و با یکدیگر به دعوا بپردازند، حس امنیت روانی را در منزل از کودک سلب خواهند کرد. در این بین، کودک با ابراز نیازهای خود، ممکن است مورد پرخاشگری، طرد و تنبیه والدین قرار گیرد. که در این صورت اثرات سوء این رفتار، خودش را به صورت افت تحصیلی فرزند و بروز احساس گناه و عدم اعتماد به نفس در کودک نشان خواهد داد.
برای مشاهده چدیدترین مدل‌ها و خرید لباس نوزادی با بهترین کیفیت، به لینک قبل مراجعه نمایید.
اثرات مخرب داد زدن و دعوا کردن با کودک
دعوا کردن با بچه، موجب گسست روانی و قطع ارتباط او با محیط اطراف می‌شود؛ کودک دیگر قادر به اعتماد به اطرافیان نیست، در محیط احساس آرامش نمی‌کند و به صورت ناخودآگاه به این نتیجه می‌رسد که وقتی پدر و مادر من که امن ترین افراد زندگی من هستند با من اینگونه رفتار می‌کنند، پس دیگران هم ارزشی برای من قائل نخواهند بود.
دعوا کردن کودک به صورت نادرست و تهاجمی، سوء برداشت‌های بسیاری در ذهن کودک در مورد خودش و ارزشش ایجاد خواهد کرد. همچنین نتیجه گیری می‌کند در صورت بروز مشکل، حامی و حمایتگری نخواهم داشت. به دلیل نداشتن دلبستگی ایمن، از ایجاد صمیمیت گریزان خواهد بود. علاوه بر این، احساس تنهایی مانع از تمرکز و رشد و پیشرفت او می‌شود؛ در این موقع انتخاب کودک این است که یا انزوا پیشه کند یا با باج دادن به دیگران آنها را برای خود نگه دارد. عذر خواهی زیاد از دیگران بابت برآشفته کردنشان، نگرانی از اشتباهاتی که انجام می‌دهد و همچنین ترس از جدایی و طرد شدن نیز از دیگر عواقب بدرفتاری با کودک خواهد بود.
تاثیرات دعوا کردن با بچه و داد زدن، بر مغز کودک
از تاثیرات دعوا کردن کودک، تحریک پذیر شدن سیستم عصبی و به هم خوردن تعادل فکری و احساسی آن می‌باشد. اگر بچه در خانه‌ای که بسیار تنش وجود دارد و مادر یا پدر واکنش پذیر می‌باشند بزرگ شود، مدام خودش را در مواجهه با یک گردباد عاطفی، احساس خواهد کرد. زمانی که افراد بالغ نمی‌توانند احساسات خود را کنترل کنند و آنرا روی دیگران خالی می‌کنند، سیستم عصبی فرزندان دچار آسیب می‌شود. این کودکان همیشه گوش به زنگ خواهند بود تا موقعیت را سنجیده و از خود در برابر طوفان‌های احساسی دیگران مراقبت کنند.
این بچه‌ها، به راحتی ابراز وجود نکرده و هیجانات شان را بروز نخواهند داد. آنها همیشه مواظب خواهند بود که کسی را ناراحت نکنند تا مورد عواقب کار خود قرار نگیرند. حتی ممکن است بازی، شلوغ کاری و نیازهای خود را عامل دعوای والدین و یا ناراحتی آنها بدانند. ممکن است کودک به درون خود فرو رفته و از بودن در رابطه با جمع خودداری کند. سکوت مفرط، وابستگی و اضطراب‌های درونی، نداشتن اعتماد به نفس برای برقراری ارتباط با هم سن و سالانشان هم، از جمله اثرات مخرب دعوا کردن کودک می‌باشد.
تاثیرات دعوا کردن و داد زدن بر روان و شخصیت کودک
در صورتی که دعوا کردن با بچه، اثرات مغزی کمتری داشته باشد، حتما اثرات شخصیتی خواهد داشت. برای مثال بروز عادات مختلف یا وسواس گونه در فرد جهت فائق آمدن به ترس و هیجانات درونی منفی، از جمله این تاثیرات مخرب می‌باشد. کودکان با مشاهده درگیری والدین یا فریاد زدن آنها بر سرشان، دچار ترس و ذهنیت منفی از محیط خواهند شد؛ بدتر از آن نسبت به امن ترین افراد زندگی‌شان حس دوری و جدایی پیدا خواهند کرد؛ ساکت می‌شوند تا به نوبه خود بتوانند سهمی در برگشت آسایش به خانه داشته باشند و نیازهای خود را سرکوب می‌کنند. مجبور می‌شوند خود را سانسور کرده و آنگونه که والدین برایشان خوب و بد را تعریف می‌کنند رفتار نمایند. در بزرگسالی تلاش می‌کنند از روی چهره و تن صدا، احساسات اطرافیان را حدس بزنند تا بتوانند رابطه را کنترل کنند. به این حالت، حالت بیش هوشیاری یا مکانیزم حفظ بقا گفته می‌شود.
دعوا کردن همیشه هم بد نیست
کودک هر چقدر هم بد رفتار کند، مسلما پدر و مادر به او آسیب فیزیکی وارد نمی‌کنند. دعوا کردن کودک نیز نباید به حدی باشد که به او آسیب روانی وارد کند. درست است که با تنبیه کردن کودک، او دیگر کار بد خود را تکرار نخواهد کرد، اما باید متوجه تاثیر تنبیه یا دعوای کودک بود و متناسب با موقعیت آنرا تنظیم کرد. هدف والدین از دعوا کردن بچه، جلوگیری از آسیب او به خود، دیگران و شخصیت وجودی اوست.
دعوا کردن با بچه و تربیت او قاعده و قانون دارد. در صورتی که بخواهید به بهای از بین رفتن شخصیت اجتماعی، هویت سالم و خودباوری کودک او را تربیت کنید، هرگز یک فرد سالم به جامعه تحویل نخواهید داد تا بتواند در روند زندگی مطلوبش حرکت کند. البته که دعوا کردن همیشه بد نیست و ایده آل نشان دادن یک رابطه بدون هیچ گونه جر و بحث، کودک را برای ورود به زندگی واقعی آماده نخواهد کرد. بنابراین، به درستی مسائل را در محیط خانه مطرح کنید. حتی دعوا کنید، اما مراقب باشید به درستی بحث را تمام کرده و به شخصیت یکدیگر و کودک دلبندتان توهین نکنید.
